Antoine Henri Becquerel

Antoine Henri Becquerel

Antoine Henri Becquerel 15 Aralık 1852 tarihinde Paris’te dünyaya geldi.

Seçkin bir aileden geliyordu. Ailesi nesillerdir bilimle ugrasmıs önemli insanlardı.

Henri Becquerel ilk önce Lycée Louis-le-Grand da ilk egitimini aldı. Daha

sonra 1872 yılında aileden yetisen tüm bilim adamları gibi École teknik üniversitesine

(École Polytechnique) basladı ve iki sene sonra 1874 tarihinde bu okuldan mezun

oldu.

École Polytechnique’ten mezun olmadan kısa bir süre önce Paris Bilim

Fakültesinde Profesör ve akademisyenlik yapan J. C. Jamin’in kızı Lucie-Zoe-Marie

Jamin ile evlendi. Fakat bu evlilik fazla uzun süremedi. Ogulları Jean’ın 5 Subat 1878

tarihlerindeki dogumundan birkaç hafta sonra Henri Becquerel karısını kaybetti.

École Polytechnique’ten mezun oldugu sene köprüler ve yollar üzerine École

des Ponts et Chaussées de egitim almaya basladı. 1877 tarihinde bu okuldan

mühendis olarak mezun olmustu. Becquerel uzun yıllar boyunca köprüler ve yollar

departmanında mühendis olarak çalıstı ve bunun karsılıgında 1894 yılında bas

mühendislige terfi etti.

Henri Becquerel 1890 yılında mayın kontrolörü bir generalin kızı olan Louise

Désirée Lorieux ile evlendi. Fakat Henri Becquerel ve yeni esinin baska bir çocukları

daha olmadı.

_lk akademik görevini 1876 da mezun oldugu teknik üniversite École

Polytechnique ‘te yardımcı ögretmen olarak yaptı. Bu okulda yaptıgı basarılı

çalısmalardan sonra 1895 yılında fizik bölümünde baskanlıga yükseldi. Aynı

zamanda babasının çalısmalarını sürdürdügü Fransız Dogal Tarih Müzesinde

(Musee d'Histoire Naturelle) yardımcı natüralist olarak babasına da yardım ediyordu.

Babası öldükten sonra onun yerine Farnsız Dogal Tarih Müzesi’nde fizik profesörlügü

ünvanını da aldı.

1896 yılının Subat ayında Henri Becquerel Alman bilim adamı Wilhem

Röntgen tarafından kesfedilen X ısınlarının kesfedilis öyküsünü ögrenir ögrenmez

kendi arastırmalarına basladı. Becquerel’in çalısmayı seçtigi malzemeler uranyum iki

sülfat ve potasyumdu. Becquerel’in hipotezi günesin bu maddelerin X ısını

yaymalarını sagladıgıydı. Günes ısıgı eger kristallerin X ısınlarına benzer ısınlar

yaymasına neden olursa, bu ısınlar filmlerin sarılı oldugu siyah kâgıttan geçerdi ve

hipotez dogrulanmıs olurdu. Becquerel fotograf filmlerini siyah bir kagıtla sararak

yakınlarına kristalleri koydu, film ile kristaller arasına bakır telden yapılmıs bir ag

yerlestirdi ve bunları günesin altına bıraktı. Fotografları banyo yapınca filmlerdeki

kristal görüntülerini gözlemledi ve kurdugu hipotezini dogruladı. Deneyin devam eden

günlerinde yani 26 – 27 Subat tarihlerinde hava kapalıydı. Bu nedenle Becquerel

hazırladıgı malzemeleri kullanma imkanı bulamadı ve hava tekrar açılınca kullanmak

üzere malzemeleri laboratuarında bir çekmeceye bıraktı. 1 Mart 1896 günü

çekmecedeki filmleri çıkarttı ve banyo etti. Ve karsısına çok sasırtıcı bir sonuç çıktı.

Deney malzemeleri günes ısıgına hiç maruz kalmamalarına ragmen yine aynı sonuç

ortaya çıkmıstı. Bu durumda Becquerel’in kurdugu ilk hipotez bozulmustu. Ancak

arastırmalarına devam etti ve uranyumun yaydıgı bu ısınların yayılması için günes

ısıgına ihtiyaç duymadıgını belirledi. Ve uranyumun yaydıgı bu ısınlara 'rayons

uranique' yani uranyum ısınları adını verdi. Becquerel böylece radyoaktiviteyi

kanıtlamıs oluyordu.

Becquerel arastırmalarına devam etti ve 1899 yılında radyoaktif ısınların

manyetik alanda saptıgını ortaya koydu.

Bu resimler radyoaktif ısınların manyetik alanda sapmaya ugrayarak

kutuplarda yogunlastıgını göstermektedir.

Becquerel yaptıgı arastırmalarda bu radyoaktivitenin sadece saf uranyum için

degil uranyumun tüm bilesikleri için geçerli oldugunu buldu.

Becquerel radyoaktivite hakkında 1896 yılında yedi; 1897 yılında iki makale

yayımladı. Olusturdugu alana bakılınca Becquerel üç önemli katkıda bulundu.

Birincisi hem elektrik hem manyetik alanda, beta parçacıklarının sapma miktarını

ölçmesi. _kincisi uranyumun ısıma yetenegini zamanla kaybetmesi. Son önemli

katkısı ise radyasyonun fizyolojik etkisi. Bunu ondan önce fark edenler olsa da

Becquerel 1901 yılında yeleginin cebinde tasıdıgı aktif örnekten dolayı olusan

yanıktan dolayı bu olayı rapor etmistir.

Becquerel yaptıgı çalısmalarda çok sıklıkla Pierre ve Marie Curie ile birlikte

çalısmıstır. Birbirlerine çok yardımları dokunmustur. Ve bu birlikte ve sistematik

çalısmalar bilim dünyasına çok sey kazandırmıstır.

(Henri Becquerel, Pierre ve Marie Curie laboratuarda çalısırken)

Bilim dünyasına yaptıkları bunca katkılardan sonra Henri Becquerel, Pierre ve

Marie Curie 1903 yılında Nobel Fizik ödülünü almıslardır.

(1903 yılının Nobel Ödülünü kazananlar)

1903 Nobel Fizik ödülünün ½’sini Henri Becquerel, ¼’ünü Pierre Curie ve

diger ¼’ünü de Marie Curie almıstır.

Henri Becquerel, Pierre ve Marie Curie

1908 Agustosu boyunca Fransa’nı Loire vadisindeki köy evinde dinlenirken

aniden hastalandı ve öldü. Ölümü ayın 24’ünde olmasına ragmen, ölüm haberi

iletisimin çok yavas islemesinden dolayı Paris basınında ancak üç gün sonra yer aldı.

29 Agustosta Paris’te yapılan cenaze törenine yüksek mevkilerden birçok

kimse katıldı. Hayatına geri dönüp basarılarına baktıgımızda. Birçok ülkeden ve

Londra’daki Royal Society gibi birçok kurumdan taziye telgrafları yagdı. Ünlü

matematikçi Gaston Darboux Henri Becquerel’i “dogal radyoaktivitenin mucidi” olarak

tanımladı. Geride bıraktıgı aile üyelerinin arasında yine kendisi gibi Fizik profesörü

olacak olan oglu Jean Becquerel de bulunuyordu. [8, syf. 152 – 153]

Becquerel hayatı boyunca yaptıgı katkılardan: 1900 yılında, çift yıllarda Royal

Society tarafından Avrupada çalısan ve maddeyle ilgili termal yada optik alanda

yapılan en önemli bulusa verilen Rumford Madalyasını; 1901 yılında birçok önemli

bilim kurulusu tarafından verilen Helmholtz Madalyasını; 1903 yılında bir önceki yıl

insanlıga en büyük yararı saglayanlara verilen Nobel ödüllerinden Nobel Fizik

Ödülünü aldı; 1905 yılında Barnard madalyasını aldı. Ölümünden sonra

radyoaktivitenin birimi becquerel(bq) olarak kabul edildi.

Tamil’in eski vecize kitabındaki Thiruvalluvar siirinde dedigi gibi;

Bir babanın ogluna lütfu;

Onu önemli yerlerde önde gelen birisi yapmaktır.

Ogulun babasına hediyesi ise herkesin;

“Babası bu hediye için ogluna ne iyilik yaptı?” demesini saglamaktır.

The boon of a father to his son must be

To make him foremost in an assembly.

Son’s gift to dad is to amke all say,

“What good did his father for this gift, hé?”.

Becquerel ailesi dört nesil boyunca bu düsüncelere uygun yasadı. Hem

birbirlerine hem de bilim dünyasına çok sey kazandırdılar.